Een inleiding op dit thema:

Ergens tijdens de evolutie van de mensheid zijn we dat spontaan weten en voelen van die evidentie eigen aan het leven, kwijt geraakt; zoals een eeuwenoud verhaal vertelt: de mensheid werd uit het paradijs verdreven. (toelichting bij 1-P) Een juistere benadering is dat de mensheid zichzelf uit het paradijs heeft gezet, en dit nog steeds doet. Het verblijf op aarde kreeg als voornaamste invulling (in een aantal culturen): het is een tranendal; het leven is afzien, kommer en kwel, (in het zweet des aanschijn zult gij uw brood verdienen; je wordt bezoedeld geboren: de erfzonde; enz.) op aarde lijkt het dus vooral een "struggle for live"… Stilaan echter beginnen er overal barsten in deze overtuiging en zienswijze te komen. Een goed vertrekpunt is: hebben we drama nog nodig? beseffen wij (de mensheid) dat wij zelf veel drama creëren of het in stand willen houden? Deze teksten kunnen misschien (voor wie dat wil) iets bijdragen (ondersteuning) tot je innerlijke individuele doorbraak, van daaruit zal jouw manier van be - leven (= heel evident jezelf zijn) jouw Leven 'kleuren en kruiden' en, als vanzelf daardoor iets bijdragen aan de collectieve evolutie.

1-P

• Het verhaal van het Paradijs (zie ook tabblad De Kennis van “goed en kwaad”) geeft aan waar de Mensheid in de problemen komt; namelijk het invoeren van het 'oordelen ', het één is goed en willen we omhelzen, het andere is kwaad en gaan we bevechten. We willen dus maar één helft van de eenheid integreren, hetgeen onmogelijk is.
• "Het Paradijs" is in eerste instantie een "staat van zijn", een Levensvisie, een Levens-ingesteldheid en – mentaliteit. Een ingesteldheid die doordrongen is van "zoals we zijn, zijn we 'goed', zo zijn we helemaal beminnenswaardig".
• Het Paradijs is het stoppen met veroordelen. Een oordeel gebaseerd op het opsplitsen in “goed en kwaad” van onze menselijke natuur, van ons mens-zijn.

Een omschrijving / duiding van een aantal Evidenties die bij het Leven horen.

● 1 – Het HIER & NU  -  Hier en Nu is de enige mogelijkheid om het Leven, jouw leven, te beleven!  Het Leven kan daarbij  enkel voorwaarts worden geleefd, en achterwaarts worden begrepen…

● Het NU moment:

Tijd is geen wezens - factor. In het NU leven houdt in dat ik niet gefocust ben op het- of mijn verleden; en niet gefocust op de- of mijn toekomst. We beleven dan wel begrippen als toekomst en verleden, maar er is alleen maar dit moment. Wat is de toekomst anders dan een denkbeeldig verhaal in het hoofd? Wat is het meer dan een verlangen, een dagdroom? Een droom die op dit moment in het bewustzijn verschijnt; niet meer dan een reeks vluchtige en ongrijpbare mentale beelden, meer realiteit heeft het niet. Evenzo met het verleden; wat is dat anders dan een terugblikken op een beleving van een ervaring? Echter, dromen over toekomst en terugblikken op het verleden, het gebeurt altijd op dit moment, het enige dat er altijd is. Is er ooit een ander moment dan dit moment?

Het enige wat we werkelijk én concreet kunnen beleven is NU. Dit gegeven van dat NU moment: "het is telkens zo voorbij, en toch is het er altijd", is met ons verstand alleen moeilijk te begrijpen; verstand in combinatie met "hart energie" stelt ons wel in staat uiteindelijk dit gegeven (gedeeltelijk, voldoende) te doorgronden: Je kan het NU moment ook omschrijven als: het tijdelijke verenigd met het eeuwige. Eeuwig omdat het altijd Nu is...

Leven met de ingesteldheid van het Nu moment, betekent niet dat het verleden geen invloed of effect heeft. Zoals reeds vermeld is de basis van "in het NU leven" een ingesteldheid die ervoor zorgt dat wij (meestal) niet gefocust zijn op het verleden of op de toekomst. Het "niet gefocust op" is niet hetzelfde als er geen rekening mee houden, of het niet erkennen. Vanuit het verleden zijn er 'herinneringen', niemand is hier uitzondering op. Sommige herinneringen kunnen een grote impact hebben. De overlevingsmechanismen zijn geprogrammeerd en gebiologeerd vanaf onze geboorte, en van daaruit kunnen sommige ervaringen in combinatie met specifieke omstandigheden en bepaalde factoren bv. een trauma doen ontstaan, dus de 'nawerkingen' kunnen vergaand zijn.

● Geluk en het Nu moment

Vele mensen zijn vaak overtuigd, of koesteren een (stille) hoop dat het leven beter zal zijn in de toekomst, "later als…" dan zullen we gelukkig zijn. Er is een verschuiving naar een (nabije) toekomst en er worden een aantal voorwaarden gesteld.

Als en vanaf: … eens we getrouwd zijn; als de "kleine" er zal zijn, (maar er kan frustratie ontstaan, want de kinderen vragen nog veel "zorg en aandacht", en misschien denken we dat het beter zal gaan wanneer ze groot zijn…). Zo kan dit ook gaan op vlak van onze job, het verwerven van een huis of de inrichting ervan, enz. We zijn er van overtuigd dat we gelukkiger zullen zijn als we eenmaal voorbij een bepaalde periode zijn; en / of, als bepaalde verlangens, voorwaarden en omstandigheden ingevuld zijn.

We denken dat het leven vollediger zal zijn wanneer die dingen zo zullen verlopen zoals wij ze ons voorstellen. De waarheid echter is dat er geen beter moment is om gelukkig te zijn dan het huidig moment. Indien het niet nu is, wanneer zal het dan zijn?

Want het leven zal altijd gevuld zijn met te bereiken objectieven, af te maken projecten, nog iets te leren, ... , groei en evolutie dus. Trouwens, als er niets meer te verwezenlijken valt, niets meer te ontdekken, niets meer te groeien, wat betekent het "op aarde zijn" dan nog?

Een bijzonder goed hulpmiddel is, andere invalshoeken ruimte geven, om van daaruit bijna als vanzelf te "beslissen" om nu gelukkig te zijn, nu kan het! (nog). Samen met het besef dat de (aardse) tijd niet stilstaat, wordt het nu nog meer belangrijk.

Dikwijls denken mensen dat hun leven (het echte leven!) eindelijk zal beginnen wanneer de voorwaarden "Als” en/of het tijdstip“vanaf dan", ingevuld of bereikt zijn.

Maar er is altijd een hindernis op de weg, een op te lossen probleem, een nog te beëindigen project, een nog te leren vaardigheid, een nog te ontdekken inzicht... het moment dat we beseffen(bewustwording) dat deze "hindernissen" juist een groot deel van het leven zelf zijn. Het zijn de uitdagingen, de trainingen om te groeien; ze zijn een noodzakelijk onderdeelvan het evolutieproces. Mede door dit inzicht ontstaat dikwijls de vraag of er wel een weg bestaat die naar het geluk leidt of IS de wijze waarop we de weg gaan; de manier van reizen, bepalend? …

… het geluk is geen bestemming maar een manier van op weg zijn.

En zoals iedereen wel weet: Hoe meer bagage er mee op reis moet, hoe complexer het wordt om genietend te reizen.

Er is daarbij niet zo veel nodig om gelukkig te zijn: Het is voldoende om ieder moment te waarderen, elke ervaring te ontvangen, te omhelzen; ook de zogenaamde "kleine dingen", maar evenzeer dat wat als "moeilijk" beschouwd wordt. Dat is het Leven aanvaarden, dat is het Leven ontvangen. En zo kan alles benaderd en beleefd worden als een genietbaar en / of een vruchtbaar Nu moment van het leven.

● 2 – Loslaten, wat is dat? en waarom dit belangrijk kan zijn...

'Los' is het tegenovergestelde van 'Vast';

los = niet gebonden, Los maakt deel uit van 'vrij'.

Los Laten= het laten bestaan, het laten zijn (let it be)

loslaten = het vrij laten en het vrij laten bestaan, hetgeen dan weer verweven is met aanvaarden. 

● De aller eerste ervaring als mens op aarde, onze geboorte, gaat samen met loslaten. De veilige baarmoeder 'moeten' we verlaten, en de navelstreng 'moet' doorgeknipt worden. Het woord 'moeten' staat hier voor: het is noodzakelijk, zo zit het biologische deel van het wezen mens, en het leven op de aarde in elkaar. Dit is voor alle mensen waar ter wereld ook, hetzelfde; niemand zal hier over twijfelen dat dit anders zou kunnen; het is evident.

Maar gaande weg zal bij de meeste mensen 'loslaten' een gebeuren worden dat helemaal niet meer gewoon vanzelfsprekend (evident) is...

● Leven "Hier en Nu" toont de grote noodzaak en de waarde van Loslaten, en ook hier: het ene kan niet zonder het andere. 

Je kan niet in het Nu leven / zijn, als je alles vasthoudt; en in de andere richting, Loslaten wordt bijzonder moeilijk als je zelden in het Nu kan zijn. 

Loslaten heeft veel met de begrippen 'vertrouwen' en 'overgave' te maken, hetgeen voor een gedeelte neerkomt op:

Controle of Uit handen geven?

Vele "controle mechanismen" ontstaan hoofdzakelijk vanuit twee gegevens: het eerste is een onveranderlijk en noodzakelijk aspect vanuit onze oerlaag, namelijk 'overleven', in de eerste plaats de fysische veiligheid (wet van zelfbehoud). Het tweede is wel veranderlijk en kan gemakkelijk en snel ballast gaan vormen: denkpatronen. De patronen die gekoppeld zijn aan: de nood of de behoefte, je veilig te voelen én waarbij er die overtuiging is dat 'controle' je die veiligheid kan garanderen. Een aantal van deze denkpatronen worden 'gevoed' door de samenlevingscultuur. Vele samenlevingsculturen hebben "lange lijsten" ontwikkeld van aspecten van het leven die we hoe dan ook onder controle moeten houden. (een aantal van deze lijsten noemen we Religie) Deze lijsten bevatten ook vele aspecten die oncontroleerbaar zijn. (Wanneer een doorbraak in dit verband eens begonnen is, denk je er vanzelf bij: "en maar goed ook")

● Overgave is niet hetzelfde als: 'je er maar bij neerleggen', dat is berusten, tolereren uit noodzaak. Dit tolereren in combinatie met 'ik' (ego) leidt nogal eens tot (een gevoel van) ontgoocheling en eventueel zelfs 'verbittering'. Overgave is met vertrouwen, met een zekerheid weten, 'het' uit handen geven.

●  'het' is dat wat we vanuit het Ego menen te moeten doen en wat dikwijls niet tot de natuur "mens-zijn" behoort; ‘het’ kan evolueren naar je Leven in zijn totaliteit: ”Het leven draagt mij” – en niet: ik moet mijn Leven dragen, met alle ballast die ik onderweg ‘verzamel’...
”Het leven draagt mij”; dat is uiteindelijk “uit handen geven”; dat is Overgave.

● 3 – Relativeren , is 'iets' in relatie brengen met een groter geheel. 

Dat "iets" kan een aspect van onszelf zijn, een situatie of gebeurtenis, een levensfase, enz. Het groter geheel kan, afhankelijk van wat er gerelativeerd wordt, verschillen. De snelste evolutie en groei, is het geheel zo groot mogelijk te zien. (bv gebeurtenissen en situaties eens in de context van een heel leven plaatsen)

Zoals ondertussen aangetoond, ook hier weer is het van belang om een subtiele nuance te hanteren, want net naast deze “dunne lijn” is de harmonie en de juistheid zoek. Mede vandaar dat relativeren dikwijls ingevuld of begrepen wordt als minimaliseren; hoe vaak bedoelen mensen met dit woord iets in de zin van: “niet overdrijven” of “er zijn erger dingen dan dit”? Eigen aan deze vorm van minimaliseren is dat belevingen en patronen zoals verdringing, frustratie, onbegrepen voelen, …, heel dichtbij komt. Uiteraard gebeurt het dat mensen ‘behoefte’ hebben om te dramatiseren, maar elke reactie die minimaliseert zal de dramatiek in de toekomst meestal nog versterken. (alles rationaliseren brengt iets gelijkaardig teweeg)

- Relativeren als handeling, omvat of is verweven met: de "juiste afstand".
'Afstand' zoals hier bedoeld, is het beste te verduidelijken met (alweer) een spiegel-benadering: Wanneer ik op 5 cm afstand van een boom sta en ik kijk recht voor me uit dan zie ik 'schors'; ga ik ± 50 m achteruit en ik kijk opnieuw recht voor me uit, dan zie ik een boom.

(de juiste afstand: juist is wat voldoende is; voldoende is dat wat "werkt")

● 4 – Spiegel Wijsheid,  Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wat is er aan de hand?!

In het Leven zijn er heel veel "spiegels" ingebouwd. Het is zo een bijzonder gegeven dat enige toelichting belangrijk is.
(meer hierover in de hoofdteksten van deze site, "Mysteries van het Leven")

  ● Een willekeurig voorbeeld:
Er zijn heel wat planten die bloemen vertonen, een aantal in de lente, anderen tijdens de zomer of tijdens de herfst. Er zijn een paar soorten die zelfs tijdens de winter bloeien. De Lente-bloeiers zijn vroeg-bloeiers, de Herfst-bloeiers zijn laat-bloeiers. Is een lente bloem meer waard dan een herfst bloem? of omgekeerd?
(iedereen heeft vroeg-bloeiende aspecten én laat-bloeiende aspecten in zich; waarbij meestal één van beide groepen dominant aanwezig is)

  ● Een "spiegel" die verwant is aan het bovenstaande:
De Eik en de Berk, elke "soort" heeft een specifiek groeitempo. Een Eikenboom groeit per jaar in de orde van enkele centimeters, een Berk in de orde van ± een meter; die Eik kan tot 1000 jaren leven, die Berk haalt misschien 100 jaren. Met Eikenhout kan men trappen, deuren en poorten, meubels, enz. maken, die honderden jaren meegaan. Eik groeit traag, tergend traag, maar is wel één van de meest duurzame (waardevolle) houtsoorten die er bestaan en die vele mensengeneraties lang meegaat! Berkenhout kan je bv. gebruiken als fineer laag op vezelplaat, of om een houtkachel te laten branden… Het groeit snel maar is even snel opgebruikt.

Ieder mens heeft zowel Eiken kracht als Berken kracht in zich, iedereen heeft traag groeiende aspecten in zich (die veel met 'duurzaam en rijp' te maken hebben) net als snelgroeiende aspecten. (± onmiddellijk beschikbaar maar van zeer tijdelijke aard) De verhouding van die twee is voor iedereen verschillend, en dit heeft alweer veel te maken met het gegeven dat iedereen uniek is.

Deze manier van "kijken naar kan verhelderend zijn, is daarbij tegelijk "logisch" en in die zin simpel. Dat die bomen groeien, die planten bloeien... is op zich wonderlijk (tegelijk evident), en dat deze realiteit daarbij ook het innerlijke van een totaal ander wezen kan weerspiegelen is dat nog meer.
De natuur is de meest zuivere spiegel die er is voor de mensen, en die spiegel is gratis en altijd beschikbaar.

● Een ander niveau van het spiegelgebeuren probeer ik via een thema op zich te verduidelijken.
          ●  uit de geschriften van K. Gibran over de 'verbintenis' van Man & Vrouw:

"Drink van dezelfde wijn, maar drink niet uit dezelfde beker"

"Drink nooit uit elkaars beker" wil zeggen: deel het leven met je geliefde, maar leef wel je eigen leven. Deel je leven met je geliefde maar blijf altijd op jouw pad (is ook: trouw aan jezelf); en laat de andere ook helemaal op zijn / haar pad. Geliefden kunnen hand in hand gaan (parallelle paden) maar ieder 'moet' op zijn pad of weg blijven, zo niet “lopen we elkaar voor de voeten”; we dragen dan niets bij tot ieder zijn bloei en vruchtbaarheid, maar wordt de groei eigenlijk beknot; we geraken (deels) onszelf op die manier kwijt, dit kan als verstikkend voelen. Laat elkaar die ruimte, die vrijheid, enz. die nodig is opdat ieder trouw aan zichzelf kan blijven.

●  -  Deze spiegelwijsheid omvat ook: drink wijn, drink pure wijn, dat is de (onvoorwaardelijke) Liefde beleven en delen met elkaar. Water bij de wijn vermindert de "smaak", de Liefdeskwaliteit en uiteindelijk zelfs de Levenskwaliteit. Het gaat hier niet over 'rekening houden met elkaar', attent kunnen zijn, of 'eens iets doen voor de ander'; het is zoals het bijna onopvallende, maar enorm verschil tussen "een offer brengen" (= "zuiver geven") tegenover "jezelf opofferen".

●  -  Water bij de wijn doen, draagt het risico in zich dat jij en/of je geliefde uiteindelijk alleen nog water zullen drinken! Ik ben mij ervan bewust dat dit (de ingesteldheid van "pure wijn") voor velen tegen de 'gangbare opvatting in' kan aanvoelen, of misschien ligt dit nog gevoelig. Hetzelfde is van toepassing voor de visie (overtuiging?) dat we aan een liefdesrelatie zouden moeten werken; wordt nogal eens uitgedrukt als: "Liefde is een werkwoord". Je kan dit alles echter ook eens anders proberen te bekijken; eens anders benaderen; het is een uitnodiging om andere en meerdere invalshoeken te (durven) gebruiken. (meerdere invalshoeken wil ook zeggen: echt verschillende invalshoeken; en een opvallend gegeven is dat die vele verschillen totaal geen tegenstrijdigheden vormen. Ze verruimen je blik, je zicht op – (een thema, een visie, …) 
Het gegeven over invalshoeken is meteen het volgende item.

● 5 – Invalshoeken

• Een zeer goede illustratie is de klassieker: "het glas is half vol, of, het glas is half leeg". De ingesteldheid en mentaliteit bepaald veel over de beleving van de werkelijkheid. Leef je in een vijandig universum (vijandige wereld) of leef je in een liefdevol universum (het paradijs bewustzijn)

• Een andere klassieker: "bekijk het eens vanuit zijn / haar standpunt". Een oud gezegde van Indiaanse oorsprong verwoord dit als volgt: "Oordeel je broeder niet vooraleer je 20 mijlen in zijn schoenen hebt gelopen". Deze invalshoek beoogt vooral mild te kunnen zijn (en blijven) voor anderen.

• Een principe illustratie: een regio verkennen (zicht op, overzicht, enz.)

Vanuit de lucht met vliegtuig krijg je zicht over het geheel van een regio, maar er zijn heel weinig details die je kan zien.

Met een auto krijg je een ander zicht van die regio. Door enkele wegen heen en weer te rijden is het geheel ook nog wel "in kaart te brengen" maar het zal langer duren dan met het vliegtuig; er zullen echter wel heel wat details vrij snel te zien zijn.

Op diezelfde wegen maar dan zonder voertuig, is het algehele overzicht "ver weg", maar de meeste details zijn zonder moeite te zien, en afhankelijk van de manier van kijken, kunnen deze details nieuwe informatie bieden. 

Dit voorbeeld van het verkennen van een regio, wil iets van de meerwaarde tonen die een combinatie van verschillende manieren om iets te bekijken of te benaderen, kan hebben. Het gaat dus zowel over verruiming (overzicht) als verfijning (details)

Door situaties en gebeurtenissen; aspecten, emoties en gevoelens, een mening of een standpunt, enz. op verschillende manieren te benaderen, te bekijken (of eventueel te onderzoeken), bekom je betrouwbare informatie. (Betrouwbaar = voldoende dicht bij de waarachtige werkelijkheid, voldoende zuiver) In dit voorbeeld van 'zicht & overzicht' blijkt ook dat er een soort 'beweging' samen gaat met de manier van kijken. Dit bepaalt ook veel van wat je wel of niet kan zien. Het is net die combinatie van de verschillende bewegingsvormen en afstanden, die leidt tot zeer ruime, en zeer verfijnde inzichten. Elke wijze om inzichten te verruimen en te verfijnen, heeft daarbij een specifiek tempo.

● 6 – Subtiele Nuances  

De levensmysteries, die ieder mens op één of andere manier ervaart, omvatten een aantal subtiele nuances. Het is alsof er tussen alles zeer dunne lijnen lopen die verschillen aangeven over één en hetzelfde onderwerp, eenzelfde aspect…

Ik heb het al meer gehad over Plus & Min, de zon- & de schaduwkant, … het Leven op aarde is gefundeerd in een polariteit. Het onderscheid van ‘aanvullend’ of ‘tegenstrijdig’ is zo een lijn, een uitgangspunt dat eveneens van fundamenteel belang is.

De woorden zelf laten reeds iets van een nuance zien: tegenstrijdig: strijden tegen; waartegen vechten we eigenlijk, tegen onze schaduwkanten? Dikwijls wel, daardoor bevechten we een deel van onszelf en dat heeft zo zijn gevolgen…

●  Duidelijke illustraties in verband met “nuances” kunnen we dus merken in onze taal, onze woorden. Woorden dragen een bepaalde energetische lading met zich mee wanneer ze uitgesproken worden; eenzelfde woord in een andere context bv kan een totaal andere betekenis krijgen. Een woord op zich heeft geen kracht of invloed of wat dan ook, maar de intentie waarmee we een woord lezen en nog intenser bij het uitspreken ervan, geeft een bepaalde kracht (energie) aan dat woord. Woorden vanuit gevoelens van graag zien bv. hebben een totaal andere impact dan woorden gesproken vanuit een agressief geladen emotie. Vandaar het gezegde dat woorden wapens kunnen zijn, woorden kunnen kwetsen; maar woorden kunnen ook helpen heel te worden (helen). En Heel zijn kan pas als een mens alles van - en in zichzelf aanvaardt. Een van de verschillende functies van deze talloze nuances is helpen onszelf dieper te leren kennen, want ook hier: onbekend maakt onbemind; het kan je zelfbeeld juister maken en je zelfwaarde gevoel steviger en stabieler. Het zorgt er ook mede voor dat "helpen", "Liefde", enz. zich al maar meer uitzuiveren.

●  - Wat zijn nu die subtiele nuances? Als basiselement is de bereidheid om elke vorm van overtuiging te doorprikken en los te laten, zeer noodzakelijk.

Hierboven heb ik reeds aangehaald dat 'Taal' een heel toegankelijke “deur” is om vertrouwd te geraken met subtiele nuances. De woorden die je spontaan gebruikt en hoort, zo nu en dan eens bewust (her-) bekijken, beluisteren en ‘bevoelen’.

● Illustratie: “ ja, het is nu eenmaal geven en nemen, anders blijft een relatie niet duren…”.

Geven en Nemen, een nuance hiervan: Geven en Ontvangen. Het is een wereld van verschil; Ontvangen, komt overeen met Zuiver Geven, je hebt hier weer 2 helften van een geheel; het ene kan niet bestaan zonder het andere. Zuiver geven is, net als Ontvangen, een eenvoudig en tegelijk een verheven iets. Verheven omdat het onvoorwaardelijke, levend voelbaar moet zijn. Onvoorwaardelijk, zonder enige voorwaarde!, zonder in te vullen verwachtingen op te bouwen, zonder verplichtingen of “in het krijt te staan”, het is geen evidentie in onze mensenwereld.

●  Subtiele nuances zijn er op alle niveaus en in alle aspecten van het leven. De levensreis, waar je van alles kan ontdekken en kan leren, heeft zo nu en dan iets van een zoektocht.  De manier waarop wij zoeken kan in onze beleving een groot verschil maken.

• Zoeken we om iets te bewijzen, iets dat onze overtuiging (mening) staaft?

• Zoeken we een manier om iets dat op "de verboden lijst" staat, weg te krijgen uit ons leven?

• Zoeken we onszelf?

• Zoeken we naar een vorm van veiligheid vanuit angst of bedreigd voelen?

Wanneer zoeken "bereidheid tot" wordt, en geen "streven naar", zal het zoeken op zich je reeds plezieren; het is boeiend en heeft iets van een avontuur. Het is juist door geforceerd te zoeken naar… dat je verwijdert geraakt van datgene waar je naar op zoek bent; dat je er moe van wordt en misschien afhaakt. Dat geforceerd zoeken situeert zich vooral op het niveau van het Ego. Het maakt ook dat je dikwijls niet ziet dat, wat je zoekt, veelal vlak voor je ligt.
Voor de "mind" is dit moeilijk of niet te begrijpen, want het is geconditioneerd om te denken in lineaire processen en heeft een culturele erfenis: groeien, verder komen, presteren, een beter mens worden, een spiritueler mens worden... het zijn allemaal denkpatronen van het Ego geworden. Het Ego-denken kan je onopvallend en snel uit "Nu Aanwezig Zijn" halen.

● 7 – Niet vervloeien, de Kunst van 'Aanwezig - Zijn'

"Niet vervloeien" is essentieel om "Aanwezigheid" mogelijk te maken, om "aanwezig zijn" te laten gebeuren. Door niet te vervloeien met de eigen emoties, gevoelens, de eigen ego-aspecten, situaties of gebeurtenissen, enz. kan je aanwezig komen bij jezelf, en dus als vanzelf aanwezig zijn bij anderen. (aanwezig bij jezelf: jij die je wezen raakt; leven vanuit je Wezen / wezenskern)

Illustratie: Een ziekenhuisarts op een spoedafdeling: een kind, slachtoffer van een verkeersongeval; helemaal bebloed en in shock. Wanneer de arts vervloeit met wat dit kind is overkomen, zal hij overspoeld worden door zijn eigen emoties. (oh neen / zal dit kind het overleven / dit is niet eerlijk / die bestuurder moesten ze… enz.) Hierdoor zal deze arts minder efficiënt, minder doeltreffend handelen; hij is gedeeltelijk afgeleid; hij is voor een deel met zichzelf bezig (met zijn beleving). De meest juiste en meest snelle hulp en zorg kan die arts bieden door zich te focussen op het vaststellen van de verwondingen, en welke zorg en behandeling het meest dringend is. Het ander uiterste kan eveneens nefast zijn: stel dat dit kind nog bij bewustzijn is, dan kan een arts die totaal ongevoelig is (of deze houding aanneemt) het gebeuren voor dit kind nog zwaarder en emotioneel nog pijnlijker maken. Voldoende empathie, begrip, voor het feit dat het kind in shock is, kan helpen om eventuele paniek bij het kind te laten stoppen, of om paniek te voorkomen. Hij moet dus in een crisissituatie (voor dit kind: beangstigend, intense pijn en totale ontreddering) toch een zekere rust en vertrouwen uitstralen.

●  Het niet vervloeien is heel subtiel, want het is dus o.a. opletten dat we niet in een sfeer van ongevoeligheid belanden. (of die indruk geven bij anderen)

●  Niet vervloeien heeft te maken met: - de juiste afstand, - het kunnen aanvaarden wat er zich voordoet; - het niet (onbewust) gefocust zijn op onszelf.  Dit zijn enkele basisvoorwaarden om aanwezig te kunnen komen, om durven aanwezig te zijn.

●  Aanwezig zijn heeft ook iets met beluisteren te maken (je kan het ook wezenlijk luisteren noemen) maar de essentie is: aan het wezen komen, het wezen van een mens aanraken.
(ps. dit kan ook bij dieren)