4. Van bedelende - naar Adelende Liefde

Liefde vanuit de persoonlijkheid, de 3e straal  < -- >  Liefde vanuit het wezen, vanuit de Ziel, de 4e straal. (Wat kies jij?)

Wanneer een aantal aspecten van alles wat tot nu toe gezegd is, zich beginnen te integreren, dan is het 'logisch' gevolg, dat het beleven van Liefde steeds meer in de adelende sfeer terecht zal komen… Adelen heeft met ontmoeten - bevrijden - bevruchten te maken; het is de Liefde  vanuit  de persoonlijkheid laten groeien naar  Wezenlijke  Liefde.
Een mooie en veelzeggende uitdrukking van Kahlil Gibran hier over: (het heeft ook iets universeel, dat voor alle relaties van belang is…) "drink elkaars wijn, maar drink niet uit dezelfde beker"; dit wil zeggen: deel het leven met je geliefde, maar leef wel je eigen leven.

Verbonden met anderen, de onvoorwaardelijke Liefde.
Wanneer we er toe komen om op een niet oordelende manier (de polariteit aanvaardend) in het leven te staan, zullen wij als vanzelf deze houding ook naar andere toe aannemen. We zullen de andere niet meer gaan oordelen; want uiteindelijk, wat valt er te oordelen?  Het is natuurlijk zo dat men in naam van de Liefde niet over zich heen moet laten lopen, want dan is er met de Liefde voor zichzelf ook wat aan de hand. Er zijn daarbij ook de aardse wetmatigheden, die we best ernstig nemen!  (zie ook bij "de zin van beperkingen") Wat hier bedoeld wordt is het niet oordelen over de wezenskern van een mens, over zijn zoektocht, zijn taak of project in dit leven. Slechts dan kunnen we pas echt in contact komen met de ander en wordt verbondenheid een levend iets. Slechts dan kunnen we van iemand gaan houden zonder voorwaarden te stellen.

EEN DAAD WAARIN DE HEELHEID AANWEZIG KOMT. AANWEZIG ZIJN... "MIJN WEZEN IN MIJN DADEN"

- 440 v  is ook authentiek zijn; het zuivere denken, het zuivere beslissen.
- 440 v is het individuatieproces; is de wende en de wende-crisis.
- Hoe kunnen wij het 440 niveau herkennen en bereiken? Dit is het niveau zonder tegenstrijdigheden:
  -  Het is een toestand van genieten; niets meer hoeven te bewijzen = jezelf mogen zijn.
  -  Het is het niveau van de vrede, vreugde en vrijheid. (de 3 V 's)
  -  Niet (meer) vergelijken.
  -  Vertrouwen; Overgave. (openheid naar boven)
  -  Mildheid; niet meer oordelen.
  -  Erkennen; de Heelheid in de Veelheid ontdekken. (bv. in onze kinderen, in je baas, enz.)
  -  Bewonderen; dit is de Eenheid in alles herkennen; het Wonder van het Leven zien…

4. a) Liefdevol  denken
Liefdevol denken verruimt onze kijk, ons zicht op het leven; en een ruim zicht geeft inzicht.
Zoals door de lens van een fototoestel het ganse landschap wordt opgenomen en op een 'negatief' (filmrol) gezet (spiegelbeeld) - en dit negatief kunnen ontwikkelen om nadien de foto te kunnen zien; zo komt de Heelheid door ons brandpunt naar de Aarde. (een brutaal iemand zou wel eens een zacht innerlijk kunnen zijn, maar die o.a. om zichzelf te beschermen toch een brutale houding aanneemt) Er mag geen stofje op de lens zitten, m.a.w. het kruispunt moet vrij - open zijn, geen idee over mezelf, geen invulling aan wie ik denk te zijn; het is beelden en overtuigingen loslaten…
Door deze lens kan men zowel naar de Heelheid als naar de Aarde kijken. De mens in zijn volle kracht is de mens die dit punt bereikt.
Wanneer we bewust worden, bewust zijn, van dit aspect van de werkelijkheid, zal ons denken veranderen, hetgeen langzaam ook onze mentaliteit en onze levenshouding zal gaan beïnvloeden.
Wezenlijke groei is gericht op een doel dat zin geeft aan het Geheel. Ware filosofie zoekt naar de zin van het Geheel; maar antwoorden komen pas wanneer we ons niet beperken tot wat het verstand kan 'vatten'… ook dat is Liefdevol denken. 

* Een kind wordt geboren, een wezen daalt vanuit de Heelheid neer naar de Aarde, de wereld van de Veelheid. Dit wezen heeft alles in zich en dit in een eigen, unieke structuur en vorm; maar deze kleine mens is in het begin totaal afhankelijk van anderen (zijn ouders meestal) om te kunnen overleven. Zo een afhankelijkheidspositie leidt onvermijdelijk tot angst wanneer de nodige overlevingselementen onvoldoende ingevuld worden. Op een dieper niveau kan je ook zeggen dat deze angst ontstaat wanneer de overlevingselementen onvoldoende aanwezig zijn; want het gaat hierbij niet uitsluitend over het lichamelijke overleven, maar eveneens, en even invloedrijk, over psychische - en gevoels - elementen, zoals geborgenheid en menselijke warmte, welkom zijn en levensruimte. Hier situeert zich ook de behoefte en de drang om 'er bij te horen' of aanvaard te worden, en dieper liggend de behoefte en de noodzaak om bemind te worden, en anderen te mogen beminnen.

* In onze cultuur (en in vele andere culturen, en in mijn visie en beleving) heeft het één en ander een 'eigenaardige' evolutie doorgemaakt; hetgeen zich uiteraard ook laat gelden in het opvoeden van onze kinderen. Iets over deze evolutie:
Vanuit een 'beheers-reflex', die niet noodzakelijk negatieve wortels heeft, en  / of in de naam van de Liefde, heeft de persoonlijke vrijheid en de eigenheid van een mens serieuze klappen gekregen; we maken een 'beeld' van anderen en daar moet die ander  dan aan beantwoorden, verwachtingen alom, invullingen… (we doen dit ook met onszelf, maar misschien wel om er bij te mogen horen!, maar ook vanuit een ideaalbeeld). Als de ander dáár aan voldoet, dan kunnen wij er van houden, zoniet dan verwerpen we die ander, al of niet definitief. Dit is zeer duidelijk in onze manier van opvoeden te merken: wanneer een kind 'braaf' is (= doet wat men als ouder, leraar, enz. denk dat het moet doen - of wil dat het doet) krijgt het complimentjes, een beloning… dan wordt het graag gezien. Maar een 'stout' kind wordt meestal afgesnauwd, krijgt straf (hetgeen dikwijls eigenlijk een wraakactie is) en wordt niet meer graag gezien. Hier vinden we een belangrijke oorsprong van bedelende liefde: het kind zal van alles gaan doen voor anderen, iedereen ter wille zijn, enz. want "anders houden de anderen misschien niet meer van mij". Dit leidt tot het gevoel en de overtuiging van dit kind, dat het niet om "mij" gaat; het gaat niet om het wezen van dit kind. (algemeen -om het wezen van een mens) Dit brengt verdriet. Dit heeft met Adelende Liefde niets meer te maken, dit is andere onder controle houden, bezitten (mijn man of vrouw; mijn kinderen; mijn vrienden; enz.) Dikwijls gieten we deze visie of houding dan nog in termen of omschrijvingen, die algemeen aanvaard worden en die we ook weer opsplitsen in positief & negatief; zoals: ondankbaarheid, ontrouw, egoïsme, … het tegenovergestelde zullen we als waarde naar voor schuiven en dikwijls aan onze kinderen doorgeven (opdringen?) zodat de volgende generatie met dezelfde 'ballast' in de problemen dreigt te komen. 

Als volwassenen zitten we dan met deze kwetsuur die zich kan uiten in patronen, in een levenshouding en een specifieke mentaliteit.
Mede vanuit ieders uniciteit, is het echter zo belangrijk om, zeker als kind, 'gezien' te worden; "zie mij - en zie mij graag!" Het oordelen en de beheersreflex zitten het kunnen zien van het wezen (het aanwezig komen) in de weg. Liefde kan echter de helende kracht zijn om dit te herstellen…
Maar als volwassenen moeten wij, wat dit betreft, niet meer (totaal) afhankelijk zijn van de anderen. Jezelf echt graag gaan zien; " ik - die mij zie, die mij graag zie ". Daar ligt het begin om de Adelende Liefde te laten ontluiken.

* Hoe kom je er nu toe, jezelf graag te zien?
Liefde begint daar waar jij jezelf aanvaardt zoals je bent, daar waar ruimte is om te worden wie jij werkelijk bent, daar waar je geen beeld meer moet in stand houden, daar waar het oordelen stopt…want wat is er  te oordelen?  één-ieder is volmaakt beminnenswaardig zoals hij / zij  is. 
Als ik de weg kernachtig  omschrijf, zou ik zeggen:   Ontdekken - Ontmoeten - Omhelzen

Ontdekken  -  het wonder van het leven ontdekken, waar jij deel van bent; zo kan je jezelf en de ander beginnen te ontdekken. Het wonder van het leven heeft talloze facetten, het is een nooit eindigende tocht en dus ook nooit saai of vervelend. Eén van die facetten is de nacht, het donkere - onze schaduwzijde en ons onbewuste. Alzo ontdek en verwerf je ook de nodige inzichten die tot bevrijding en geluk leiden.

Ontmoeten  -  is Aanvaarden; is stoppen met oordelen om uiteindelijk, al wat is, bestaansrecht te kunnen geven.
 Aanvaarden: aan – varen, aan het varen gaan; met een boot op de rivier varen, het is in de stroom van het leven varen. We zeggen ook: vaar – wel; het is iemand een 'goede vaart' in het leven wensen.

Omhelzen  -  is integreren, er steeds dichter bij komen om er dan oprecht van te gaan houden.

4. b) Liefdevol Leven  -  Leven in de stroom van de Liefde.

Wanneer het Liefdevol denken voldoende eigen gemaakt is, komt de volgende stap bijna als vanzelf, namelijk Liefdevol te gaan leven. Enkele punten ter ondersteuning:

1)   Het 'tweede kans' principe: (hij die kan mislukken… zie bij onlustgevoelens) uiteindelijk doorheen tekorten, vergissingen… groeien, jezelf worden; dit geeft een (innerlijk) vredig gevoel, waardoor je jezelf recht  (en echt)  in de ogen kan kijken.

2)   Leven zonder te veroordelen: Levend Zijn heeft te maken met in contact zijn met je Ziel, leven vanuit je Ziel.
Het Hart noemt men de zetel van de Ziel. Zoals het hart onophoudelijk 'pompt' om het lichaam in  leven te houden, zo ook is de Ziel voortdurend 'actief ' maar dan vanuit een andere dimensie, vanuit de eeuwigheid en de oneindigheid.
Dit is een punt waar de Heelheid in de Veelheid komt; een punt waar de mens - Mens wordt, brug tussen de 2 werelden. De Mens, zich bewust van de goddelijke vonk in alles en iedereen, heeft de behoefte niet meer om over het wezenlijke nog te oordelen en laat zich door de levensstroom naar zijn bestemming voeren, en geniet van de reis. Zonder inspanning ontmoet hij het wezen bij elke ontmoeting. Liefde is dan zo evident als ademen… Geluk is leven zonder gefrustreerd te zijn.
(een frustratie is een onlustgevoelen vanuit een niet aanvaarde onmacht; een aanvaarde onmacht laat ons toe om fouten te maken, om beperkingen te kunnen aanvaarden)
Jezelf aanvaarden zoals jij bent, echt en authentiek, lost frustratie op, daar begint Geluk.
Gelukkig zijn is bij je wortels komen; hetgeen ook tot vrijheid leidt; en niet in het minst de vrijheid om voluit te durven leven, om voluit te durven genieten, om voluit te durven zijn…
De mens, relatie van geest en lichaam, relatie van Ziel en Materie; gelukkig zijn begint bij het evenwicht tussen beiden, het is leven op het kruispunt van jouw Ziel met de Werkelijkheid.