2.3. Onze tekorten en de zin van beperkingen


Beperkingen zijn er niet zomaar; ze hebben een bedoeling; enkele korte toelichtingen:

Geleidelijkheid: dit is een soort bescherming tegen het frontale. De niet aardse wereld (de eeuwigheid, de 4e dimensie, de Hemel…) is zo groots en krachtig dat het rechtstreeks contact, het frontaal tegemoet treden de mens zou 'verpulveren'. Beperkingen zijn als 'schutsels' of korte muren, die zig - zag en op onregelmatige afstanden zijn geplaatst en waar tussen wij onze weg gaan naar het 'licht', zonder verblind te worden. (het Licht is uiteindelijk dat wat we niet kunnen benoemen) Het is als in de zon kijken, je raakt bijna onmiddellijk verblind. Als je echter met de rug naar de zon staat, verlicht ze heel de weg die voor je ligt.

Uniciteit: door datgene wat iemand niet kan onderscheidt hij zich van alle anderen…

Karma  - karmische lessen:
Het begrip karma is controversieel. In feite kan je rationeel niet bewijzen dat er vorige levens bestaan; maar ook niet dat ze niet zouden bestaan. Daarom, als we het hebben over karma,  betekent dit in de eerste plaats: het resultaat van het verleden en het effect daarvan ...

Het traditionele begrip karma: heeft vaak te maken met een mislukking. Men kan het vergelijken met school; je bent gezakt voor het examen en moet dus nog eens terug naar de Aarde. Het geeft de mogelijkheid om fouten die in vorige levens begaan zijn, te herstellen. Karmische lessen zijn situaties en ervaringen die we tot nu toe nog niet geleerd hebben of waar we ‘verkeerdelijk’ op hebben gereageerd; een les wordt slechts karmisch indien we 'gefaald' hebben. Is de les eenmaal geleerd en begrepen dan hoeft deze niet langer herhaald te worden.
! ] Karma wordt door velen nog steeds als een soort straf gezien omdat men nog denkt in termen van goed en kwaad. Je hebt iets gedaan wat niet goed was en dus heb je karma opgebouwd. Karma dient afgewikkeld te worden daarom krijg je een (zware) les waardoor je je straf weer vereffend.
Het is heel belangrijk dat de mensheid leert zien dat het zo niet werkt!
Immers wie in termen van goed en kwaad blijft denken zal de 3e dimensie nooit overstijgen waardoor karma altijd een negatieve klank blijf houden.
Karma heeft met evolutie te maken, met het groeiproces van ons Wezen; het doorlopen van steeds weer nieuwe zielen-niveaus, en dus steeds weer nieuwe 'lessen' en belevingen… Karma geeft ook aan wat er in je persoonlijkheid en je manier van handelen ‘uitgezuiverd’ kan worden om je huidige leven beter te kunnen beleven, om jezelf beter te leren kennen en anderen beter te leren begrijpen. (zie ook bij lemniscaat / schema levensloop) Het is noodzakelijk dat wij ons eigen karma beleven en niet dat van anderen.

Maat:  Een glas half gevuld met water, kan je bekijken als: het glas is half leeg, of dit glas is half vol; en toch is het dezelfde inhoud. Dit verwijst opnieuw naar het beginsel dat de werkelijkheid neutraal is en dat wij mensen een (waarde) - interpretatie hieraan kunnen geven. Het maakt ook duidelijk dat mogelijkheden (talenten) hetzelfde zijn als beperkingen; enkel de invalshoek is anders.

Een ander gegeven is de wetmatigheid van de Aarde: biologisch gezien behoren wij mensen, nog steeds tot de groep van de zoogdieren. Het is de derde straal (niveau 330 v) met al zijn aspecten van driften, (oer) -reflexen (zoals de wet van het zelfbehoud bv.), die wij best wel ernstig nemen als wij hier willen overleven en tot volheid van leven willen komen. Dat geeft ook als gevolg dat een mens x meter per seconde kan lopen, een welbepaalde spierkracht heeft, een bepaald intelligentie niveau heeft, enz. Daarbij is dit verschillende voor elk individu (ieder heeft zijn maat), in functie van ieder zijn levensproject. Maat heeft, ook weer, een universeel of collectief aspect en een individueel aspect. Ieder mens heeft de opdracht om zijn Maat te vinden en te leven.

Verder zijn er nog een aantal algemene beperking zoals: tijd; alles op aarde, alles in dit leven is tijdelijk; een tweede gegeven is ruimte, de aarde is een beperkte ruimte om te leven binnen een eindeloos heelal… er is ook ieder zijn leefruimte, zijn psychische ruimte, enz.
- Gebreken… ermee leren leven, of, houden van hem / haar en dus zijn / haar gebreken er maar bij nemen. Wat wij gebreken noemen is niet meer dan onze beperktheid en dus deel van onze eigenheid. Als het erover gaat dat wij, mensen, geen tekorten, geen fouten mogen hebben of maken dan wordt het leven al snel een grote ballast. Een kind leert lopen met vallen en terug overeind klauteren om opnieuw te proberen… hij /zij  die kan mislukken is een grote winnaar… Het gaat er zelfs niet om de 'fouten' van jezelf en van anderen er maar bij te nemen, het gaat er wel om tot beminnen te komen zoals je echt bent, en zoals de ander nu is; want zoals we zijn - zijn we volmaakt beminnenswaardig. Misschien ligt de uitdaging er wel in om te houden van de 'onvolmaaktheid' (in de vorm) van die ander… Het gaat om het volledig aanvaarden van jezelf, met alle aspecten, gaande van onze diepste oerlagen, driften en dergelijke tot onze meest verheven spiritualiteit; het is het aanvaarden van het leven in zijn totaliteit. En toch mogen wij niet berusten, ons verschuilen achter : "zo ben ik nu eenmaal" ; want dan verstard de groei…
De bereidheid is een groot deel van het antwoord, als we telkens opnieuw bereid zijn dan zijn we juist bezig. Het gaat dan over de bereidheid om te groeien, om Liefde te worden, om te durven het leven in zijn totaliteit te omhelzen… het is ook de weg van denken naar danken.
Van Denken naar Danken, wil ook zeggen: twijfel niet te veel, niet te lang aan jezelf; de twijfel is de symbolische invulling van Denken, vertrouwen is dan de invulling van Danken.

Mijn eigen ervaring van vergaande beperkingen in de prestatie - algemeen, en fysisch (doen) in het bijzonder, heeft (o.a.) een beïnvloeding naar ZIJN in zich. In het Engels heeft men er een veel zeggende uitdrukking voor: being alive,  'in leven zijn' ;  Wezenlijk betekent het:  Levend & Zijn.

Gebeurtenissen in verband met beperkt worden hebben een betekenis, en dit op verschillende niveaus. Ook op het niveau van de Materie (de Aarde) is het principe van Oorzaak - Gevolg of Actie - Reactie niet onbelangrijk.
In zijn totaliteit kan dit echter in twee -tegenovergestelde richtingen gaan: ontgoocheling, verbittering, e.d.  of   innerlijke - wezenlijke verdieping.

- Een andere vorm van beperking noemen we grenzen: Er zijn territoriale grenzen (op verscheidene niveaus) er zijn fysieke grenzen, lichamelijke grenzen (zoals de huidgrens) en ook psychologische grenzen.
Op het individuele vlak vertalen we grenzen dikwijls te eenzijdig in de zin van: opkomen voor jezelf. Dit laatste, opkomen voor jezelf, kan nogal eens voor misverstanden zorgen, met alle gevolgen van dien. 'Een grens is een potentiële gevechtslijn'.  Zoals op het wezenlijke niveau goed en kwaad niet bestaan, maar in de materie wel, zo ook met grenzen; op het wezenlijke niveau hoeven er geen grenzen te bestaan. Misschien loopt het fout door het feit dat de mensheid de niveaus door elkaar haalt (net zoals heel het gebeuren van goed en kwaad), of gewoonweg dat we iets wat thuis hoort op één niveau, toepassen op alle niveaus, hetgeen onvermijdelijk voor problemen zorgt.
Een vb. - een paard doen we een tuig over het hoofd om het te berijden (in de hand te houden, te sturen, te controleren), wanneer dit op de juiste manier gebeurt is dit op het niveau van het dier perfect in orde; maar wanneer mensen elkaar proberen te 'overtuigen'  krijg je vaak een probleem… terecht; dit is niet het niveau (of de straal – trillingsgraad) van de mens.  

Noot:
Daar waar generaties lang 'genieten' dikwijls een negatieve lading mee kreeg (mede vanuit een religieuze ontsporing van macht, doemdenken en ook wel een tekort aan inzicht en wijsheid) waardoor ieder 'goed' mens zich dan ook moest wegcijferen voor om het even wie, en om het even wanneer, zien we nu een totaal andere collectieve trend. Op zich is dit een gewoon evolutie gebeuren, waar een kans in ligt om heel wat ballast van het verleden op te ruimen, en om collectief een belangrijke (groei)-stap te zetten. Maar we zien een intense (extreme ?) reactie op dit deel van ons maatschappelijk verleden, die mogelijks een nieuwe ballast gaat vormen, maar dan in de tegenovergestelde richting. Het opkomen voor zichzelf, zo wordt de nieuwe trend meestal genoemd, geraakt langzaam verziekt. De noodzakelijke evolutie of ontwikkeling van individualiteit en egoïsme (de derde straal / kracht van het dier) verliest het contact met de andere helft van dit aspect, namelijk de verbondenheid.

Voor degenen die de keuze willen maken, en die de moed en de kracht kunnen vinden, ligt hier een grote en belangrijke uitdaging te wachten. Een uitdaging waar onze samenleving nood aan heeft dat ze wordt opgepakt, nu! En zoals het reeds eeuwen is, zijn er ook nu pioniers nodig die aantonen dat het kan, die de weg als het ware verkennen en aangeven…

- Nog een ander gegeven dat bepaald waarom het met grenzen (begrenzen) zo gemakkelijk fout loopt is de neiging van de mens om alles op te splitsen. 'Alles is één';  EENHEID, Alles is Verbonden met Alles; wij hebben echter bijna alles opgesplitst, en opnieuw, voor een aantal niveaus is dit juist, maar voor sommige niveaus is dit een ramp! Een illustratie van waar het echt om gaat is 'kernsplitsing', hetgeen geleid heeft tot een wapen dat de aarde totaal kan vernietigen. Hetzelfde geldt voor onze wezenlijke- en zielenniveaus. Wanneer we daar gaan 'splitten' (grenzen trekken) verliezen we onze eenheid en riskeren we rampen te veroorzaken.


 

Maak jouw eigen website met JouwWeb